Na gruncie prawa europejskiego kwestie związane z jurysdykcją sądów w sprawach spadkowych reguluje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego. Zgodnie z art. 4 tego rozporządzenia zasadą jest, że sądy państwa członkowskiego, w którym zmarły miał swoje miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci, są właściwe do orzekania co do ogółu spraw dotyczących spadku. Często określenie miejsca zwykłego pobytu okazuje się jednak problematyczne w przypadku osób, które często zmieniają miejsce zamieszkania pozostawiając składniki majątku w różnych krajach.
Rodzaj wnioskowanego zabezpieczenia w sprawach frankowych ograniczony jest charakterem powództwa. Najczęściej klienci frankowi zwracają się o pomoc do profesjonalnych pełnomocników na etapie, gdy ich kredyt został w znacznym stopniu spłacony, ale i mają w perspektywie zobowiązanie do dalszej spłaty. W takim przypadku rozwiązaniem, które w sposób definitywny pozwala zakończyć spór, jest sformułowanie w pozwie zarówno żądania zapłaty świadczeń już spełnionych (w odniesieniu do świadczeń przeszłych) jak i żądania ustalenia nieistnienia stosunku obligacyjnego wynikającego z umowy kredytu (w odniesieniu do świadczeń przyszłych).
Sąd Najwyższy w kluczowym dla wielu frankowiczów momencie odmawia podjęcia zasadniczej dla biegu ich spraw uchwały. Przypomnieć jednak należy, iż w uzasadnieniu już wydanej przez Sąd Najwyższy uchwały nie brakuje wątpliwych ocen prawnych niekorzystnych dla frankowiczów. Sąd Najwyższy podtrzymując bowiem swoje dotychczas jednolite stanowisko o wiążącej dla sądów powszechnych przy rozliczaniu świadczeń stron nieważnej umowy kredytu zasadzie dwóch kondykcji wprowadził pewien element zamieszania.
W celu uproszczenia procedury stwierdzenia nabycia spadku przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) numer 650/2012 z dnia 04 lipca 2012 roku w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego została wprowadzona nowa instytucja – europejskie poświadczenie spadkowe.
Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wprowadza dla każdego posiadacza pojazdu mechanicznego – samochodu – obowiązek posiadania ważnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zwanego potocznie ubezpieczeniem OC. Kierowcy najczęściej decydują się również na zawarcie dobrowolnej umowy ubezpieczenia autocasco (AC), która ma chronić przed szkodą i kradzieżami pojazdu. Wątpliwości w przedmiocie obydwu ubezpieczeń mogą powstać w przypadku, gdy właściciel pojazdu zamierza go sprzedać i dotyczą one dalszego funkcjonowania ubezpieczeń w przypadku zbywanego samochodu.
Sąd Najwyższy ponownie zmienił termin wydania orzeczenia w sprawie III CZP 11/21, w której udzielane będą odpowiedzi na następujące pytania każdego kredytobiorcy frankowego:
Jedną z wyróżniających postępowanie cywilne cech jest obowiązywanie zasady dyspozycyjności, która sprowadza się do prostej tezy, iż przedmiotem postępowania i środkami procesowymi rozporządzają strony. Najczęściej spotykanym przejawem dyspozycyjności jest prawo strony do żądania ochrony prawnej, czego przykładem jest pozew o zapłatę, w którym powód formułuje żądanie zasądzenia precyzowanej kwoty od pozwanego, ponieważ ten – z różnych przyczyn – nie zaspokaja go jako wierzyciela.
Podczas postępowania w sprawach z zakresu prawa spadkowego często pojawia się problem, który uniemożliwia podjęcie dalszych czynności przez spadkobierców lub inne osoby zainteresowane – nie jest znana wartość i skład spadku. Do ich określenia, niezbędny jest spis poszczególnych składników majątkowych oraz oszacowanie ich wartości. Spis inwentarza sporządzany jest przede wszystkim w celu określenia zakresu odpowiedzialności spadkobiercy z tytułu długów spadkowych czy roszczeń o zachowek, gdyż pozwala na określenie wartości stanu czynnego spadku, która wyznacza granicę odpowiedzialności za długi spadkowe.
Zgodnie z art. 187 § 1 k.p.c. wnosząc pozew, powód zobowiązany jest w sprawach o prawa majątkowe oznaczyć wartość przedmiotu sporu, chyba, że przedmiotem sprawy jest oznaczona kwota pieniężna.
Na tle spraw frankowych wyliczenie żądania zapłaty jest najczęściej jednym z najtrudniejszych etapów konstruowania pozwu. Z oczywistych przyczyn wyliczona kwota pieniężna może dotyczyć świadczeń już spełnionych, tj. odnosić się do wpłaconych przez kredytobiorcę rat. Niezależnie od podstawy prawnej, z której kredytobiorca żąda zwrotu wpłaconych świadczeń, problematyka wartości przedmiotu sporu nie ogranicza się do ustalenia kwoty, o zwrot której możemy wystąpić do Sądu jak zdawałoby się sugerować liczne, publikowane w tym przedmiocie artykuły internetowe.
W dniu 11 września 2020 r. w sprawie o sygnaturze III CZP 90/19 Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej podjął uchwałę, zgodnie z którą leasingobiorcy pojazdu, w związku z poniesieniem wydatków na naprawę uszkodzonego w zdarzeniu drogowym pojazdu, przysługuje względem ubezpieczyciela OC sprawcy szkody roszczenie o zapłatę podatku VAT w zakresie, w jakim leasingobiorca nie jest uprawniony do jego odliczenia i to bez względu na status leasingodawcy (właściciela) jako przedsiębiorcy i jego prawa do odliczenia podatku VAT w pełnym zakresie.
Podczas pandemii, z uwagi na liczne ograniczenia związane zarówno z przemieszczeniem się, coraz większą popularnością cieszy się korzystanie z usług różnych przewoźników. Nie zawsze jednak przewóz przebiega bez zakłóceń. Warto zatem zapoznać się z przesłankami odpowiedzialności przewoźnika z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu przesyłek i z krokami jakie możemy podjąć, gdy dojdzie do nieprawidłowości.
Sprzedaż towarów z wykorzystaniem Internetu jest jednym z najbardziej popularnych sposobów dokonywania transakcji, rozpowszechniającym się zwłaszcza w dobie pandemii koronawirusa. Tego typu transakcje obarczone są jednak pewnym ryzykiem, związanym z brakiem możliwości zapoznania się z towarem i weryfikacji jego stanu przed dokonaniem zakupu. Ponadto, istnieje ryzyko niewywiązania się przez sprzedawcę z umowy i niedostarczenie towaru, pomimo dokonania wcześniejszej zapłaty. Co zrobić gdy sprzedawca nie wydał towaru ? W jaki sposób konsument może dochodzić zwrotu płatności za towar ?