Zgodnie z nowymi przepisami wprowadzona zostanie zasada, iż pracodawca będzie mógł zawrzeć tylko trzy umowy na czas określony, zaś maksymalnie łączny okres tych umów nie będzie mógł przekroczyć 33 miesięcy. Co więcej, przerwa między kolejnymi umowami nie będzie miała znaczenia.
W przypadku przekroczenia okresu 33 miesięcy, od dnia następnego pracownik będzie uważany jak zatrudniony na czas nieokreślony.
Istotnym jest, iż nowelizacja będzie miała wpływ również na umowy obowiązujące w chwili jej wejścia w życie. Mianowicie, jeśli dana umowa o pracę został zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy to w takim wypadku będzie podlegać reżimowi znowelizowanej ustawy. W sytuacji gdy z pracownikiem były zawarte już 2 umowy na czas określony to pracodawca będzie mógł zawrzeć jeszcze tylko jedną. Co więcej, w sytuacji gdy zawarta zostanie 4 umowa bądź łączny okres obowiązywania umów przekroczy 33 miesiące, to w takim wypadku umowa taka winna być traktowana jak umowa na czas nieokreślony.
Nowe reguły nie dotyczą umów na zastępstwo, prac sezonowych oraz dorywczych, a także pracy w placówkach zagranicznych i na czas kadencji.
Modyfikacji ulegnie również art. 36 § 1 Kodeksu pracy zgodnie z którym już nie tylko umowa na czas nieokreślony, ale również ta zwarta na czas określony będzie mogła być wypowiedziana przez pracownika oraz pracodawcę z zachowaniem okresu wypowiedzenia zależnego od stażu pracy, i tak:
- dla pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy przez okres krótszy niż 6 m-cy – 2 tygodnie wypowiedzenia
- dla pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy przez okres dłuższy niż 6 m-cy – 1 miesiąc wypowiedzenia
- dla pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy przez okres co najmniej 3 lat – 3 miesiące wypowiedzenia
Dotychczas bowiem w przypadku umowy na czas określony zastosowanie znajdował jeden okres wypowiedzenia, niezależny od stażu pracy, tj. 2 tygodnie.