Zgodnie z obowiązującym od niedawna art. 121 pkt 6 k.c. rozpoczęty bieg przedawnienia ulega zawieszeniu przez czas trwania postępowania pojednawczego co do roszczeń objętych wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej. Jednocześnie z art. 118 k.c. zdanie drugie wynika, iż koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Zaakcentować przy tym należy, że zdanie drugie art. 118 k.c. określa sposób ustalenia końca upływu terminu przedawnienia, a nie termin przedawnienia – nie stwierdza, że termin przedawnienia ulega przedłużeniu, co często podkreśla się w orzecznictwie sądów powszechnych.
Analizując więc sytuację wierzyciela przy założeniu, że zgodnie z art. 118 k.c. 3-letni termin przedawnienia jego roszczenia przypada na dzień 2 sierpnia 2022 r., przy czym zgodnie z art. 118 k.c. zdanie drugie przedłuża się do 31 grudnia 2022 r. Załóżmy, że wierzyciel złożył wniosek o zawezwanie do próby ugodowej 1 lipca 2022 r., zaś termin rozprawy w przedmiocie zawarcia ugody wyznaczono na dzień 1 sierpnia 2022 r. i że do zawarcia ugody nie doszło.
W takim przypadku „zawieszenie biegu przedawnienia” dotyczy okresu pomiędzy 1 lipca 2022 r. a 1 sierpnia 2022 r. Jeżeli więc od 2 sierpnia 2022 r. termin przedawnienia rozpoczyna swój dalszy bieg to literalne brzmienie przepisów art. 121 pkt 6 k.c. w związku z art. 118 k.c. pozostawia wątpliwości co do sytuacji wierzyciela. Czy uległa ona jakiejkolwiek zmianie w zakresie, w jakim nie jest do końca jasne czy do terminu przedawnienia sprzed zawezwania do próby ugodowej (2 sierpnia 2022 r.) należy doliczyć okres od 1 lipca 2022 r. do 1 sierpnia 2022 r., co sytuacji wierzyciela nie zmienia, gdyż zgodnie z art. 118 k.c. zdanie drugie ustalić należy w takim przypadku koniec terminu przedawnienia na 31 grudnia 2022 r. Czy też pomimo faktu, że zdanie drugie art. 118 k.c. określa sposób ustalenia końca upływu terminu przedawnienia (a nie przedłuża termin przedawnienia), ów okres od 1 lipca 2022 r. do 1 sierpnia 2022 r. należy doliczyć do 31 grudnia 2022 r., co w rezultacie skutkowałoby przedłużeniem terminu przedawnienia do 31 stycznia 2023 r.
Przyjmując za słuszny drugi pogląd należy jednocześnie postawić pytanie czy w takim przypadku przedłużenie terminu przedawnienia do daty innej niż koniec roku kalendarzowego powinno skutkować ustaleniem końca terminu na dzień 31 grudnia 2023 r. zgodnie z art. 118 k.c. zdanie drugie, który nie mówi o tym, że termin przedawnienia ulega przedłużeniu, a o tym jak ustalana jest data jego upływu?
Jak wreszcie wyglądałaby sytuacja, gdyby w opisanym stanie faktycznym wniosek o zawezwanie do próby ugodowej został złożony 1 grudnia 2022 r., zaś rozprawa zostałaby wyznaczona na dzień 2 stycznia 2022 r. i strony nie zawarłyby ugody. Wskazać bowiem należy, że w takim przypadku literalne brzmienie przepisów nakazywałoby uwzględnić okres zawieszenia doliczając go do 1 lipca 2022 r., co oznacza, że w dacie rozprawy, nawet przy doliczeniu okresu zawieszenia biegu terminu przedawnienia, roszczenie byłoby przedawnione (z upływem 31 grudnia 2022 r.). Gdyby natomiast rozprawa została wyznaczona na dzień 31 grudnia 2022 r., to wierzyciel w opisanym przypadku, aby nie narazić się na zarzut przedawnienia, zmuszony byłby wnieść pozew tego samego dnia.
Znowelizowane brzmienie przepisu art. 121 pkt 6 k.c. w związku z uprzednio obowiązującym art. 118 k.c. zdanie drugie pozostawia wiele pytań, na które przynajmniej obecnie odpowiedź nie jest jednoznaczna. Z pewnością pomocne okaże się w rozstrzygnięciu omawianej problematyki rozwojowe orzecznictwo sądów powszechnych. Zachęcamy Państwa przy tym do skorzystania z usług naszej Kancelarii prawnej – odpowiemy na Państwa pytania, postaramy się rozwiać wszelkie wątpliwości.